In een nieuwe Zembla-aflevering wordt de schadelijkheid van PFAS-chemicali毛n aan de kaak gesteld. Deze chemicali毛n 鈥 beter bekend als forever chemicals 鈥 zijn verspreid over de hele wereld en bevinden zich in bijvoorbeeld de antiaanbaklagen van pannen. De Zembla-aflevering sluit nauw aan bij onderzoek dat Lieselot Bisschop, hoogleraar Public and Private Interests aan Erasmus School of Law, en collega鈥檚 doen naar PFAS-vervuiling en het toezicht erop. In de aflevering staat de casus van het van oorsprong Amerikaanse chemiebedrijf DuPont dat zich in de jaren 60 ook in Dordrecht heeft gehuisvest, centraal. Hoe schadelijk zijn de forever chemicals en hoe kan het zo zijn dat er tot voor kort een forever silence rondom PFAS leek te hangen?
鈥淧FAS-vervuiling is een industri毛le maatschappelijke schade die in de jaren 鈥30 ontsprong met de introductie van allerhande consumentenproducten en industri毛le processen waarbij deze stoffen werden gebruikt鈥, legt Bisschop uit. 鈥淥verheden lieten de PFAS-vervuiling toe omdat ze de limieten voor de vergunde emissies in bodem, water en lucht en gezondheids- en veiligheidsnormen op het werk vaststelden. Met andere woorden, regeringen over de hele wereld hielpen een industri毛le sociale schade te bestendigen.鈥
Aan de basis van deze 鈥榲ergunde vervuiling鈥 ligt wel een kennisasymmetrie: de chemische industrie wist vele decennia geleden al dat de stoffen schadelijk waren. In Amerika ontstond al rond 2000 publieke ophef over PFAS (zie bv. film Dark Waters), maar in Nederland begon de aandacht voor PFAS-vervuiling pas rond 2016 en is het ook vandaag opnieuw onderwerp van discussie in Nederland. Ook staat het thema door een recent voorstel voor een PFAS-verbod inmiddels hoog op de Europese agenda.
PFAS-vervuiling al decennia bekend
In het onderzoek 鈥業nzicht in de geschiedenis en hedendaagse dynamieken van PFAS Eco-toxiciteit鈥 richt Bisschop zich samen met haar collega鈥檚 Abby Onencan en Sammie Verbeek van Erasmus School of Law en Yogi Hendlin van Erasmus School of Philosophy op de schadelijkheid van PFAS-chemicali毛n. Hierbij onderzoeken zij de publiek-private interacties, de drijfveren en de omstandigheden die historisch hebben geleid tot de problematische situatie van vandaag en de vraag hoe kennis over deze situatie schade in de toekomst kan herstellen en voorkomen. Het onderzoek over PFAS is deel van the Erasmus Initiative 鈥楧ynamics of Inclusive Prosperity鈥 en combineert een casestudie over DuPont/Chemours Dordrecht op basis van een historische analyse van documenten met interviews en observaties en systematische studies van literatuur, waardoor een rijk en diepgravend beeld van de PFAS-casus ontstaat. Deze tijdlijn maakt duidelijk dat de schadelijke effecten van sommige PFAS en ook de verantwoordelijkheid van de chemische industrie voor de PFAS-vervuiling, tientallen jaren geleden al besproken werden in interne documenten van de chemische industrie.
De aflevering 鈥楧e PFAS-doofpot鈥 verscheen donderdagavond 15 juni op Zembla. 鈥淒oor met elkaar van gedachten te wisselen in onze zoektocht, konden we van elkaar leren en elkaar helpen in het proberen scherper te krijgen van de tijdlijn van deze casus鈥, vertelt Bisschop over de samenwerking met Zembla鈥檚 onderzoeksjournalisten.
- Professor
- Meer informatie
In haar oratie In whose interest? Public-Private Interactions in the Governance of Social Harms ging Bisschop in op de effecten en mogelijkheden tot toezicht op gecriminaliseerde en gereguleerde maatschappelijke schade, zoals PFAS-vervuiling. Klik hier voor de afkondiging van de oratie.
Bekijk hier de aflevering van Zembla.
- Gerelateerde content
